قلبم این روزها

قلبم این روزها چه بی بهانه میگیرد، قفل میشود و میسوزد، زمانی پیش به دنبال بهانه ی میگشت ولی حالا تا دلت بخواهد بهانه دارد، دارد و دارد، صدایش که میکنم جوابم نمی دهد، نگاهش که میکنم نگاهم نمیکند، حرف که میزنم فقط آه میکشید،،، می گویم ای نازنین با من مدارا کن، چشمهایش تر میشود،،، می گویم چندصبای پیش نمانده، سرش را بیشتر فرو می‌ریزد، گاهی آینه در دست میگیرد و به خود در سکوت نگاه میکند. زمانش که زیاد شود باز هم فرقی برایش ندارد،،، عظم رفتن که میکنم، سرش بالا می آید و لزران میگوید. گرفته ام تمامش کنیم. سرش را با آخرین حرفش به سمتی کج میکند که تایید مرا بگیرد، من ایستاد در روبه رویش با لبخند جواب مثبت می دهم. 

چشم هایش

چشم هایش همانند شلعه آتشی زبانه میکشید. مانند کسی که تمام احساس نفرت و تلخی اش را در قسمتی انباشته کرده..... با تمام غضب و حرص نگاه میکرد و تمام اینها کنار حرکت عصبی پایش آدم رو به یقین می رساند که هیچ کدام از حرفهایی مهر آمیزش واقعیت ندارند. گاهی کسی باتو تندی میکند،  ولی در عمق چشمهایش مهری می بینی، در این حالت اگه تو تقصیر کار باشی دوست داری همان لحظه از او پوزش بخواهی ولی چیزی جلوی تو را میگرد و این قصه جداس.... گاهی چیزی نمی توانی از عمق چشم هایش بفهمی و به سکوتت کفایت میکنی ولی دیدن این انزجار تور را به رفتن و تنها گذاشتنش میخواند.